Streszczenie: Joanna Rakowicz ma 36 lat. Jest poznanianką. "Druga szansa" to jej debiut i nie debiut równocześnie, bo pierwotnie tekst funkcjonował jako cieszący się dużą popularnością blog. Czytelnicy i komentatorzy długo namawiali "klepsydrę" (blogowy nick Autorki), by swoje internetowe zapiski wydała drukiem. I... namówili! W ten sposób powstała "Druga szansa" - optymistyczna i pełna humoru opowieść o Julii - kobiecie rozwiedzionej, pracującej matce dwóch synów, z których jeden jest już czupurnym nastolatkiem, a drugi czterolatkiem z nie zawsze racjonalnymi pomysłami. Właśnie dzieci dają jej siłę i energię do działania. To opowieść o kobiecie jakich wiele, a nie o bohaterce wyidealizowanej. Julia "ma na czym siedzieć i czym oddychać" - nie ma figury modelki i... jakoś szczególnie się tym nie przejmuje. Zdarza jej się chodzić w dziurawych trampkach, być potarganą i bez makijażu. Ale potrafi też być elegancką, zniewalającą damą w balowej sukni i w butach na niebotycznych obcasach. Boryka się z codziennością - zakupami, obiadami, rozładowanym akumulatorem w samochodzie, remontem czy wywiadówkami w szkole. Bywa waleczną lwicą, Matką Polką albo dobrą przyjaciółką, córką czy spragnioną miłości kochanką. Miewa lepsze i gorsze nastroje, ale nie załamuje się byle drobiazgiem. Mówi: "Ciężkie jest życie księżniczki... A dzieciatej księżniczki - jeszcze cięższe..." i wciąż wierzy, że przed nią "druga szansa", choć do tej pory życie nie głaskało jej po głowie. Skoro jest księżniczka, musi być i książę. Artur pojawia się już na początku książki, ale czy to on będzie "rycerzem w lśniącej zbroi"? Sporo musi się wydarzyć, byśmy się tego dowiedzieli. Bo Julia to kobieta-tsunami i... chodząca katastrofa, więc jej rycerz... nie może być mięczakiem.